به گزارش دیده بان هنر و به نقل از عصر ایران؛ نهال موسوی – در هفته گذشته مصاحبه مصطفی میرسلیم با شبکه اینترنتی دانشگاه تهران بسیار مورد توجه قرار گرفت علی الخصوص آن بخش از حرفهای میرسلیم که درباره اینستاگرام بود و او گفت: « من 100 درصد فیلترینگ اینستاگرام را تائید میکنم ؛ اینستاگرام فاجعه است. بدترین شبکه در دنیاست. من کاری به نظر مردم ندارم»!
اما در آخرهای این مصاحبه یک ساعت و چهل و دو دقیقهای اتفاقی دیگر رخ داده که میتوان گفت هولناک است. تصاویری بر روی صفحه نمایش قرار گرفته و مجری از میرسلیم میخواهد نظرش را درباره آن اشخاص یا تصویر مربوطه بگوید، وقتی تصویر پرویز پرستویی را نشان میدهند، میرسلیم ادعا میکند که نمیشناسم! مجری از اینکه ایشان وزیر ارشاد بوده تعجب میکند و یادآوری میکند که ایشون پرویز پرستویی، آزانس شیشهای است باز میرسلیم تکرار میکند که نمیشناسم، بعد هم میگوید از این هنرپیشهها اینقدر زیاد بوده، اون موقع که اصلا ایشون مطرح نبوده و …
چند نکته دردناک در همین 24 ثانیه وجود دارد: مصطفی میرسلیم از سال 1372 تا سال 1376 وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بوده و به عنوان شخص اول متولی در حوزه فرهنگ و هنر ادعا دارد که پرویز پرستویی را نمیشناسد!
مجری برنامه برای نمونه فیلم آژانس شیشهای ابراهیم حاتمیکیا را به میرسلیم میگوید که البته در واقع آژانس شیشهای درسال 1376 همزمان با به پایان رسیدن وزارت میرسلیم ساخته شده است، ولی به دلیل مطرح شدن و مباحثی که بعد از پخش آن پیش آمد بسیار معروف است و پرویز پرستویی در آن بسیار دیده شد.
اما نکته مهم در زمان وزارت میرسلیم فیلم سینمایی «لیلی با من است» ساخته کمال تبریزی در سال 1374 است، که یکی از مطرح ترین و مهمترین فیلمهای سینمای دفاع مقدس است و در همان زمان هم اکران شده و یک مینی سریال 5 قسمتی هم از همین فیلم از تلویزیون پخش شد که در زمان خود بسیار مورد توجه قرار گرفت. آیا این فیلم را هم ندیده، فیلمی که در زمان وزارت خودش از جشنواره فیلم فجر جایزه گرفته است.
آقای میرسلیم در مراسم اختتامیه فجر چهاردهم که در سالن حضور داشتید و پرویز پرستویی دیپلم افتخار بهترین بازیگر مرد را گرفت، مقابل چشمان شما و همه کسانی که در سالن بودند!
فیلم لیلی با من است چون نگاهی متفاوت به جنگ داشت در زمان خود بسیار مورد بحث قرار گرفته بود که اصلا در جشنواره فجر باشد یا خیر؟ بعدتر اکران شود یا خیر؟ و … مگر میشود وزیر ارشاد در جریان چنین بحثهایی نبوده باشد؟ مگر میشود درباره چنین اموری بدون دیدن فیلم لیلی با من است تصمیم گرفته باشد؟
مگر میتواند کسی ذرهای دست اندرکار فرهنگ و هنر باشد و بازی پرستویی در آن فیلم را در ذهنش نمانده باشد؟ حال چه برسد به کسی که در آن زمان وزیر ارشاد بوده است!
فیلم آدم برفی ساخته داوود میرباقری هم در سال 1373 ساخته شده است و بعد از نمایش در جشنواره سیزدهم فیلم فجر توقیف شد، در آن فیلم هم پرویز پرستویی حضور داشت و شما هم وزیر وزارتخانهای بودید که حکم به توقیف آن فیلم داد، آن فیلم را هم ندیده توقیف کردید؟ چون اگر دیده بودید حتما پرستویی را دیده و الان میشناختید.
اگر به قول خود میرسلیم آن موقع پرویز پرستویی “مطرح و سرشناس نبوده” و نمیشناسد، از پایان وزارت میرسلیم (سال 1376) تا به امروز 25 سال گذشته است و در این 25 سال پرویز پرستویی کاملا سرشناس و مطرح شده است، آقای میرسلیم در این 25 سال کجا بودهای که هنوز پرویز پرستویی را نمیشناسید؟
در بهار سال ۷۶ و بعد از موج حمایت هنرمندان از سید محمد خاتمی در انتخابات ریاست جمهوری میرسلیم به آنان هشدار داد به بعد از انتخابات هم بیندیشند. یعنی فردای شکست کاندیدای مورد علاقه آنها البته داستان به عکس شد و خاتمی رئیس جمهوری شد و میرسلیم از وزارت ارشاد رفت و حوزه تخصصی و مورد علاقه خود را پی گرفت که موتورهای احتراق درون سوز بود. (کسی با تحصیلات در چنین رشتهای وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی شده است!)
سال ها بعد وقتی خبرنگار روزنامه همشهری از او درباره آخرین فیلمی که دیده پرسید پاسخ داد: «خوش بختانه بعد از وزارت ارشاد دیگر ناچار نیستم فیلم ببینم.»
این 24 ثانیه از این حیث عجیب و قابل تامل است که اگر میرسلیم چه در گذشته و چه در زمان حال واقعا پرویز پرستویی را نمیشناسد که وای به حال فرهنگ و هنر مملکت که چنین وزیری را از سر گذرانده است.
اگر میرسلیم میشناسد و تجاهل کرده است باز باید پرسید چرا؟ این انکار برای چیست؟
آیا به این دلیل نیست که پرویز پرستویی در 23 آذر ماه امسال نسبت به برخی حرفهای شما واکنش نشان داد و نوشت« خدا رو شکر که شما رییس قوه قضاییه نشدید! چرا که اگر چنین سمتی داشتید حتما نصف جوانان امروز ایران را تا الان اعدام کرده بودید».
واقعا جواب این پرسشها را تا کی میخواهید ندهید؟