موضوع طلاق برای فیلمسازان ایرانی همواره حائز اهمیت بوده و آثار مختلفی در قالب کمدی و چه به شکل جدی ساخته و روانه پرده نقره‌ای سینما شده‌اند، اما کمتر فیلمسازی بوده است که رویکردی آسیب‌نگارانه به این موضوع داشته باشد و این آسیب را به شکل ریشه‌ای بررسی کرده و در اختیار مخاطب قرار داده باشد.
به گزارش دیده بان هنر و به نقل از سرنا؛ زندگی مشترک در کنار شیرینی‌هایی که دارد، گاه همراه با چالش‌هایی است که به دلایل مختلف رخ می‌دهد از جمله این چالش‌ها می‌توان به مواردی همچون انتظارات غیرواقعی از یکدیگر، مواضع سازش ناپذیر، عدم تعارض، عدم تمایل به سازش، اعتیاد، پیش‌بینی‌های منفی، فقدان محبت و قدردانی و … اشاره کرد.
در سینمای ایران نیز موضوع طلاق برای فیلمسازان همواره حائز اهمیت بوده و آثار مختلفی چه به شکل طنز و کمدی و چه به شکل جدی ساخته و روانه پرده نقره‌ای سینما شده‌اند، اما در این میان کمتر فیلمسازی بوده است که پس از بررسی و پژوهش به واقع به شکل آسیب نگارانه به سراغ این موضوع رفته باشد و این مشکل را به شکل ریشه‌ای بررسی کرده و کاملا عریان در اختیار مخاطب قرار داده باشد یا حتی پیامد‌های حاصل از این جدایی را روی فرزندان به نمایش گذاشته باشد.
این روز‌ها فیلم سینمایی «در آغوش درخت» ساخته بابک خواجه پاشا بر پرده سینما‌ها نقش بسته است. فیلم روایتی است از زندگی «کیمیا» و «فرید» با بازی مارال بنی‌آدم و جواد قامتی که به دلیل اختلافی که بینشان پیش آمده است، تصمیم به جدایی می‌گیرند، اما در میانه این جدایی دو فرزند آن‌ها درگیر ماجرایی می‌شوند که خانواده را به چالش می‌کشد. در واقع خواجه پاشا تلاش کرده است تا پیامد این جدایی را به تصویر بکشد و این که اهمیت خانواده بودن و در کنار هم بودن تا چه اندازه زیاد است.
به همین بهانه نگاهی داریم به مهم‌ترین فیلم‌های سینمای ایران که با محوریت خانواده و طلاق ساخته شده‌اند. «هامون» ساخته داریوش مهرجویی در سال ۱۳۶۸ساخته شده است؛ فیلم روایت یک عشق دیوانه‌وار است که هر دو طرف آن در نوع خود شیفته و دیوانه‌اند و پروسه جدایی‌شان هم بسیار جنون‌آمیز برگزار می‌شود. فیلمی که خسرو شکیبایی و بیتا فرهی در آن به زیبایی این عشق جنون‌وار را به تصویر کشیدند.
