«لوپتو» با ریتم و رنگ‌آمیزی مناسب، تحرک لازم را برای تعریف کردن یک قصه جذاب برای بچه‌ها دارد. آنچه در فیلمنامه لوپتو اهمیت دارد اصرار عباس عسکری، کارگردان و محمدحسین صادقی، تهیه‌کننده برای ایرانی کردن این اثر است که در این خواسته کاملا موفق بودند.
به گزارش دیده بان هنر و به نقل از ایرنا؛ داستان‌ها و حتی فیلم‌های نسبتا مشهوری با موضوع آسایشگاه روانی نوشته و ساخته شده‌اند؛ اما اینکه انیمیشنی با همین موضوع برای کودکان ساخته شود که اتفاقا موضوع اصلی‌اش امید باشد جالب به نظر می‌آید . فیلم انیمیشن لوپتو که این روزها در صدر اکران سینماهاست و با استقبال کودکان روبرو شده درباره آسایشگاهی است که دکتر سعید کمالی، بیماران روانی را در آن با متد اسباب‌بازی‌سازی‌درمانی درمان می‌کند. بیماران این آسایشگاه به جای استفاده از قرص و دارو با ساختن اسباب‌بازی به دنیای کودکی‌شان برمی‌گردند. مانند هر اثر کودکانه که تقابل میان خیر و شر باید نمود پیدا کند، کارگاه اسباب‌بازی‌های خلاقانه لوپتو که بین بچه‌ها محبوبیت زیادی دپیدا می‌کند، با خرابکاری یک تازه‌وارد به‌عنوان بیمار، تعطیل می‌شود. اما علی پسر دکتر کمالی با کمک فرشته‌ای که همیشه در دکتر حس امید ایجاد می‌کند تلاش می‌کند پدرش که ناامید شده است را از این مخمصه نجات دهد و در نهایت هم موفق می‌شود. این فیلم انیمیشن که توسط گروهی از جوانان هنرمند کرمانی در استودیوی فراسوی ابعاد تولید شده، با هدف شادی‌آفرینی برای کودکان و خانواده‌های ایرانی و با شعار شادی ساختنی است همزمان با روز دانش‌آموز اکران خود را در سینماهای سراسر کشور آغاز کرد و اکنون به فروش قابل قبولی دست پیداکرده‌است.
المان‌های ایرانی در یک اثر ایرانی
«لوپتو» با ریتم و رنگ‌آمیزی مناسب، تحرک لازم را برای تعریف کردن یک قصه جذاب برای بچه‌ها دارد. آنچه در فیلمنامه لوپتو اهمیت دارد اصرار عباس عسکری، کارگردان و محمدحسین صادقی، تهیه‌کننده برای ایرانی کردن این اثر است که در این خواسته کاملا موفق بودند. توجه به معماری ایرانی و بهره بردن از جذابیت‌های آن برای بهترشدن کار تا بچه‌ها یک شهر ایرانی را قالب انیمیشن مشاهده کنند اصل درستی بود که انیماتورهای «لوپتو» به خوبی از پس آن برآمدند. فضا و جغرافیای انیمیشن سرشار از المان‌های بومی ایرانی است و معماری کارگاه و آسایشگاه معماری سنتی ایرانی است و بچه‌ها با دیدن معماری‌ها کاملا حس حضور در یک شهر ایرانی را دارند و نسبت به لوکیشن قصه احساس غربت ندارند. ماشین‌هایی با پلاک۴۵ هم تأکیدی بر زیست‌بوم قصه، شهر کرمان است. حتی نام فیلم هم یک نام ایرانی و کرمانی است. «لوپتو» یا همان لعبت (لعبتو) نام عروسک دست‌ساز پارچه‌ای، هنر دست بانوان و همدم دختران دیار کویری کرمان است و همه این‌ها سبب می‌شود مخاطب در هرکجای دنیا وقتی لوپتو را می‌بیند با تصویر زیبا و رنگارنگی از ایران روبه‌رو شود.
تکنیک سه‌بعدی در اثر ایرانی
لوپتو انیمیشن سه‌بعدی است که در تکنیک بسیار پیشرفت کرده‌است. قابلیت‌های تکنیک سه بعدی و امکان فضاسازی‌هایی که برای انیماتورها فراهم می‌کند دست طراحان را هنگام ساخت فضاهای سوررئال باز می‌گذارد از این رو این اثر در کنار چند اثر انگشت‌شمار دیگر از جمله انیمیشن «پسر دلفینی» روح تازه‌ای به فضای اکران برای کودکان داده‌است. هرچند هزینه وسایل و تجهیزات برای تولید انیمیشن‌های سه بعدی چنان بالاست که تهیه‌کننده‌ها به سختی این تکنیک را می‌پذیرند اما گروه فراسوی ابعاد که از جوانان نخبه و پرتلاش کرمانی تشکیل شده، با امکانات محدودی که در شهرستان‌ها است به خوبی توانستند لوپتو را به سرانجام برسانند. تکنیک سه‌بعدی این اثر کاملا در خدمت نسل امروز و به‌خصوص نوجوانان بوده و ذهن عادت کرده‌شان به انیمیشن‌های سه بعدی خارجی را به سمت یک اثر ایرانی سوق داده‌است.
لوپتو و انیمیشن‌هایی از این دست باعث شده که سطح انیمیشن ایران ارتقا پیدا کند و فرصت خیلی خوبی برای استودیوهایی در مراکز استان‌هایی مانند همدان و فارس که تا پیش از این قطب انیمیشن بودند فراهم کند. این فرصت سبب می‌شود که پدیدآورندگان تمرکز عمده را روی داستان، روایت آن و کارگردانی بگذارند تا یک سبک و فرم ایرانی ساخته و به دنیا معرفی شود. «لوپتو» می‌خواست بچه‌ها ایران را در یک انیمیشن با فضایی شاد ببینند؛ اتفاقی که بسیار کم در انیمشین‌ها می‌افتد و بچه‌ها وقتی کاری را در محیطی شبیه محیط زندگی خودشان می‌بینند، قطعا همراهی بیشتری با اثر خواهند داشت.
مفرح و امیدوارکننده
لوپتو اگرچه هیجان را به مخاطب کودک منتقل می‌کند اما با خشونت همراه نیست. مخاطب هدف این اثر دو رده سنی کودک و نوجوان است ضمن اینکه ساختار این فیلم طوری است که برای خانواده‌ای هم که همراه کودک به سینما می‌آید، جذاب است.
یکی از شاخصه‌های مهم فیلم قصه‌گو بودن آن است که کودک را ترغیب می‌کند تا انتها فیلم را دنبال کند. هیچ‌کس اهمیت قصه‌گویی را نمی‌تواند منکر می‌شود. در این شرایط است که کودک خودش را به جای شخصیت مثبت قصه می‌گذارد و مانند او فکر کند، او می‌تواند رفتار خوب و بد را از هم تشخیص دهد و اگر در جایگاه مثبت قرار بگیرد می‌تواند به‌راحتی متوجه اشتباهات شخصیت منفی قصه شود. در این اثر هم مخاطب کودک، شخصیت داستان‌ها و قصه را زندگی می‌کند و آنها را به دنیای کودکانه‌اش می‌آورد. ویژگی قصه‌گویی این اثر برگرفته از فرم داستان کلاسیک با سویه کمدی است. مشخصه‌های کمدی طنز بودن، قهرمان شاخص، پیروزی قهرمان، و پایان خوش مؤلفه‌هایی هستند که این قصه‌گویی را تکمیل می‌کنند.
ویژگی دیگر لوپتو روحیه شاد و مفرح و امیدوارکننده حاکم بر فیلم است که برای مخاطب کودک ایرانی یک ضرورت است و نیاز کودک ایرانی به شادی و سرگرمی، با توجه به شرایط، قطعا بیشتر هم هست.
دوبله با صدای بزرگان صدا
یکی از خوشبختی‌های لوپتو صدای پیشکسوتان دوبله ایران در آن است. حضور دوبلورهایی چون اکبرمنانی، شوکت حجت، جواد پزشکیان، تورج نصر و زنده‌یاد حسین عرفانی به سرپرستی سعید شیخ‌زاده از افتخارات این اثر خواهد بود.
بخشی بسیار قابل توجه از درآمد کمپانی‌های انیمیشن‌سازی از محصولات جانبی این شرکت‌هاست که هم باعث تداوم تولید به لحاظ اقتصادی و هم محصول فرهنگی برای زنده نگه داشتن برند می‌شود. لوپتو باید بتواند اسباب‌بازی‌ها و محصولات جانبی آن را هم تولید و عرضه کنیم. البته فعالیت در این حوزه کار سختی است که نیاز به سرمایه‌گذاری و توجه تولیدکنندگان و فروشندگان بازار اسباب بازی دارد. بدیهی است که علاقه‌مندان این انیمیشن دوست دارند بعد از دیدن فیلم، شخصیت‌های داستان را در قالب محصولات جانبی، عروسک‌ها و اسباب بازی داشته باشند که در نوع خود می‌تواند قابل تأمل باشد.
لینک کوتاه: https://didehbanhonar.ir/?p=1557
