اهمیت نقش والدین در استعدادیابی کودکان

برای داشتن یک رابطه سالم نیاز است که از همان کودکی به فرزندتان نشان دهید که بزرگترین حامی او هستید. همانطور که قبل تر ه اشاره کردیم، از مهمترین نقش های والدین در استعدادیابی کودکان، حمایت و پشتیبانی و محیا کردن بستر رشد است.

برای نشان دادن حمایت لازم است فرزندتان را مطمئن کنید که حتی در صورت انجام اشتباه و شکست از میزان علاقه شما کم نمی شود و همچنان او را برای تلاش های بیشتر و قرار پرفتن در مسیر درست حمایت می کنید. حفظ آرامش در هنگام شکست ها اعتماد فرزندتان به شما را بیشتر می کند و احساس حضور در بستری امن برای یادگیری را به او می دهد.

فراموش نکنید که فرزندتان را نه صرفا در هنگام رسیدن به نتیجه و موفقیت، بلکه برای تلاش های مداوم و حتی شکست خورده اش نیز تشویق کنید تا شما را همیشه به عنوان یک حامی همیشگی در ذهن داشته باشد و اهمیت تلاش و حتی شکست را بیشتر درک کند.

۵. هیچ ایده یا آرزوی کودکتان را سرکوب نکنید.

اهمیت نقش والدین در استعدادیابی آنقدر زیاد است که می تواند باعث ایجاد یک استعداد یا حتی سرکوب همیشگی استعدادی دیگر شود. برای جلوگیری از سرکوب استعدادها حواستان را به خوبی جمع کنید. هیچ ایده یا تمایل فرزندتان را به هر مهارتی به سخره نگیرید یا او را از رفتن به سمت آن منع نکنید. ممکن است فرزند شما استعداد کمال الملک شدن را داشته باشد اما تنها به سخره گرفتن نقاشی های او کافی است تا او برای همیشه از دنبال کردن این مسیر و موفقیت در نقاشی صرف نظر کند.

فراموش نکنید که در سالهای اولیه زندگی نظرات و رفتارهای والدین تا چه اندازه روی کودکان و مسیر زندگی آینده آنها تاثیرگذار است. علاوه بر این هیچگاه توقع نداشته باشید که تمایلات و علایق فرزندتان کاملا منطبق با شما و خواسته ها و آرزوهای ناکامتان باشد. کودکان شما مرغ آمین آرزوهای شما نیستند، بلکه افرادی هستند با علایق و تمایلات و استعدادهای کاملا مستقل.

به عنوان یک والد آگاه مطمئن شوید که حتی اگر آرزوها و کقاصد فرزندتان با چیزی که شما می خواهید منطبق نیست، آن را بپذیرید و همچنان حمایت کنید.

۶. کودک را برای تلاشش تحسین کنید، نه استعداد ذاتی.

همانطور که افراد در ویژگی های ظاهری و ملیتی خود انتخابی نداشته اند، در استعدادهای ذاتی هم بی تاثیر بوده اند. چیزی که افراد باید برای آن تشویق و تحسین شوند، ویژگی هایی است که در به دست آوردن آنها نقش داشته اند و برای آن تلاش کرده اند.

تشویق کودک باید برای ویژگی های اکتسابی او باشد تا بیاموزد برای تحسین شدن چیزهایی که به دست می آورد مهم است نه چیزهایی که از ابتدا بدون هیچ تلاشی داشته است.پس به جای گفتن “تو از اول توی ریاضی باهوش بودی” یا “تو توی ریاضی خیلی استعداد داری” با گفتن “تو برای رسیدن به این نمره خیلی تمرین کردی” یا “تو توی ریاضی خوبی چون سر کلاس خوب به درس گوش میدی و بعد تمرین می کنی”، اهمیت تلاش را برای اون روشن کنیم و به جای فرزندانی منفعل و و معتقد به سرنوشت از پیش تعیین شده، فرزندی فعال و پرتلاش داشته باشید و اعتماد به نفس، تلاش و سختکوشی را در او تقویت کنید.

۷. تلاش اضافه نکنید.

مهمتر از همه مواردی که ذکر کردیم، همان چیزی است که در قسمت های دیگر متن نیز آورده بودیم؛ کلیدی ترین نقش والدین در استعدادیابی کودکان حمایت و ایجاد بستر مناسب برای رشد است.

شما باید با راهنمایی یک متخصص، درست ترین رفتار را در پیش بگیرید، از افراد متخصص مشورت بگیرید و پس از مشخص شدن استعدادها، تمایلات و در نهایت مسیر موفقیت فرزندتان، امکانات مناسب پیشرفت را تا حد امکان فراهم کنید و به عنوان یک حامی مطمئن، کناری بایستید و رشد و شکوفایی فرزند خود را تماشا کنید. از انتقادهای تند و غیر سازنده بپرهیزید و در صورت نیاز آرامش و حمایت خود را اعلام کنید.