آیین شب شعر و موسیقی به‌مناسبت بزرگداشت شیخ محمود شبستری در کرج برگزار می‌شود
مدیر موسسه فرهنگی هنری استاد شهریار آذربایجان از برگزاری آیین شعرخوانی به زبان‌های تورکی و فارسی و موسیقی فولکلوریک آذربایجان (عاشیقلار) به مناسبت بزرگداشت شیخ محمود شبستری خبر داد.
به گزارش دیده بان هنر و به نقل از مرزنیوز؛ مهندس قربانعلی کریمخانی با اعلام این خبر گفت: این آیین به منظور ترویج فرهنگ کتاب و کتابخوانی با مشارکت اداره‌کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان البرز روز چهارشنبه ۸ آذر ماه ۱۴۰۲ از ساعت ۱۶:۳۰ الی ۱۹ در سالن زنده‌یاد استاد سیروس صابر واقع در کرج، میدان آزادگان، بلوار شهید مطهری، نبش شاهد۲، اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان البرز برگزار خواهد شد.
وی ضمن دعوت از تمامی فرهیختگان، فرهنگ دوستان، هنرمندان و علاقمندان به فرهنگ کتاب و کتابخوانی برای شرکت در این مراسم گفت: در این آیین که با اجرای موسیقی سنتی آذربایجانی (عاشیقلار) همراه خواهد بود، ورود برای عموم رایگان و آزاد است.
گفتنی است سعدالدّین محمود بن امین‌الدّین عبدالکریم بن یحیی شبستری معروف به شیخ محمود شبستری (۶۸۷–۷۲۰ ه.ق) از عارفان و شاعران سده هشتم هجری بود. بیشتر شهرت او به خاطر اثر معروفش گلشن راز است. با توجه به اینکه وی معاصر شیخ بابا ابی شبستری (درگذشته ۷۲۰) بوده و در همان سال درگذشته است، بنابراین سن شیخ محمود شبستری در زمان مرگ باید ۳۳ یا ۳۸ بوده باشد. سال تولّد او را گوناگون و از جمله ۶۸۷ ق دانسته‌اند. محل تولّد او، قصبه شبستر در نزدیکی شهر تبریز است. پس از سفر به شهر کرمان، شیخ محمود شبستری ازدواج نمود و صاحب پسری به نام عبدالله شد که در علوم مختلف به خصوص ریاضی مهارت داشت. وی به عرفان نظری واقف و به فتوحات مکیه و فصوص‌الحکم ابن عربی احاطه داشت. استاد وی نیز، امین‌الدّین بوده است. در کتاب دویست سخنور درباره او چنین آمده‌است: «محمود، معروف به شیخ محمود شبستری، ملقّب به سعدالدین، فرزند عبدالکریم امین الدین، از مشاهیر شعرا و مشایخ عرفای آذربایجان است» که از عارفان قرن هشتم هجری و شاعران متوسط پارسی گوی به‌شمار می‌آید. او در سال ۶۸۷ هجری در زمان گیخاتو خان، در قصبه شبستر، واقع در دوازده فرسخی تبریز چشم به جهان گشود. به سبب جامعیتی که شیخ شبستری در علوم معقول و منقول کسب کرده بود به زودی شهرت و مرجعیت یافته با مشاهیر عصر خود ارتباط برقرار نمود. او سفرهایی به شهرهای ایران و خارج از ایران کرده بود. چندی نیز در کرمان ساکن شد و در آن جا بود که ازدواج نمود و اولاد و احفادش در آن سامان باقی ماندند و طایفه‌ای به نام خواجگان را بنا نهادند. ذبیح‌الله صفا می‌نویسد: در تاریخ وفات شیخ اختلاف نظر وجود دارد و عدّه‌ای سال ۷۱۷ و عدّه‌ای دیگر ۷۱۹ و بعضی ۷۲۰ و ۷۲۵ را تاریخ فوت او بیان کرده‌اند که در این میان تاریخ ۷۲۰هـ. ق صحیح‌تر و مقبول‌تر است و حتّی بر سنگ مزار او نیز ثبت شده است و در آن جا ذکر شده که او در زمان وفات سی و سه ساله بوده است. مقبره شیخ در قصبه شبستر باقی و زیارتگاه اهل دل است و او در آن مقبره در کنار استادش شیخ بهاءالدین یعقوب در خاک آرمیده است. آثار وی را می‌توان به دو دسته شعر و نثر بخش کرد: آثار شعر شامل گلشن راز، کنز الحقایق، منحاج العابدین (ترجمه کتابی با همین نام منسوب به غزالی شامل ۹۹۳ بیت) و آثار نثرش شامل حقّ‌الیقین، مرآةالمحقّقین و شاهد (یا شاهدنامه) است. از آثار دیگر وی می‌توان به سعادت نامه ترجمه منهاج العابدین (امام محمد غزالی)، جام جهان‌نما، رساله احدیّت و شرح و تفسیر اسماءالله تعالی اشاره کرد.
خبرنگار: فرهاد قنبری
