بازیگری با یک اتفاق
حدود ۵ یا ۶ سال پیش برنامه‌ای ساختم که آن زمان سروش صحت داور جشنواره بود و به واسطه همین ماجرا برای اولین بار با هم رو به رو شدیم. او به سبک کاری من ابراز علاقه کرد. همان جا به من گفت که دوست دارم بازیگر شوم یا نه؟ گفتم: بله علاقه دارم.
به گزارش دیده بان هنر و به نقل از ایرنا؛ هر چند پیش از این سابقه جلوی دوربین رفت داشت اما بازی در نقش «کاظم» در سریال «مگه تموم عمر چندتا بهاره؟» باعث دیده شدن او شد. احسان منصوری بعد از چندین سال فعالیت هنری به عنوان تدوینگر و نریتور، با ساخت و اجرای برنامه «تاپ تن آپارات» در سال ۱۳۹۵ وارد عرصه تصویر شد. حضور او در جدیدترین ساخته سروش صحت بهانه‌ای شد تا با وی به گفت‌وگو بنشینیم که در ادامه می‌خوانید.
اینکه چه شد منصوری بعد از سال‌ها فعالیت مجازی به عنون منتقد به حرفه بازیگری روی آورد، سوالی بود که او در پاسخ به آن بیان کرد: من ۷ سال پیش پس از سال‌ها تدوینگری و نریتوری وقتی برای اولین بار می‌خواستم جلوی دوربین بروم و به عنوان مجری برنامه‌ای را اجرا کنم، برنامه‌ای با نام «تاپ تن آپارات» ساختم که در آن من مجری-بازیگر بودم. طی این سال‌ها نیز همیشه برای آثار سینمایی و سریال‌های ایرانی و خارجی تولید محتوا کردم که همه این موارد نشات گرفته از علاقه من به بازیگری بود. اینکه چه شد وارد حوزه کار در سریال شدم، پیشنهادی از سوی سروش صحت به من برای بازیگری شد و چون همیشه علاقه‌مند به آثار و قلم او بودم، فرصت را مغتنم شمردم و به عنوان بازیگر در یک پروژه حرفه‌ای برای اولین بار حضور پیدا کردم.
صحتی‌ترین اثر کارگردان
وی ادامه داد: حدود ۵ یا ۶ سال پیش برنامه‌ای ساختم که آن زمان سروش صحت داور جشنواره بود و به واسطه همین ماجرا برای اولین بار با هم رو به رو شدیم. او به سبک کاری من ابراز علاقه کرد. همانجا به من گفت که دوست دارم بازیگر شوم یا نه؟ گفتم: بله علاقه دارم با شما کار کنم و حتما برایم جذاب است. آن زمان اگر اشتباه نکنم ایشان مشغول ساخت «فوق لیسانسه‌ها» بود و بعد از آن فیلم «جهان با من برقص» را ساخت. تا اینکه به سریال «مگه تموم عمر چندتا بهاره؟» رسید و این همکاری رقم خورد. دلیل اصلی من برای پذیرفتن نقش «کاظم» خود کارگردان بود.
«کاظم» و چالش‌هایی که این بازیگر برای ایفای آن با آن مواجه شده هم از مواردی بود که منصوری در خصوص آن گفت: کاراکتر «کاظم» برایم جالب بود، در عین حال که جزو سه چهار نقش اول نبود اما حضورش در سریال و داستان پراهمیت بود چراکه درام شکل می‌داد، بخشی از داستان را پیش می‌برد، گره ایجاد می‌کرد و در گره افکنی نیز بسیار زیاد موثر بود. در عین حال این کاراکتر ویژگی‌هایی نزدیک به خود واقعی من داشت. به عنوان مثال در شرکت تبلیغاتی نریشن می‌خواند و کارهای دیگر انجام می‌دهد. من در دنیای واقعی سال‌هاست نریتور هستم و در ساخت تیزر تبلیغاتی فعالیت‌هایی داشته‌ام.
جذابیت و دشواری‌های نقش کاظم
او با بیان اینکه در عین حال شخصیت کاظم از من دور بود، افزود: کاراکتری که سیستم زندگی کارمندی دارد در حالی که من اصلا نمی‌توانم اینگونه باشم و این بزرگترین وجه تمایزش با من بود. از طرفی همانقدر که ظاهرش موجه است. خیلی جاها می‌توانست باطن غیرموجهی داشته باشد و این هم یک مقدار از من دورش می‌کند. در عین تشابه تمایزهای جدی با «کاظم» داشتم و این برایم جذاب بود چراکه باید مواردی را در خود حفظ می‌کردم، در عین حال از خودم نیز دور می‌شدم. بسیاری از کسانی که مرا می‌شناسند، می‌گویند که چه قدر با تو متفاوت است و حتی چه قدر احسان منصوری نیست و شخصیتی جداست. از اینکه توانستم شخصیتی را که دور از من است به گونه‌ای به تصویر بکشم که قبولم کنند و برایشان باورپذیر باشد، خوشحالم.
بازیگر نقش کاظم در پاسخ به اینکه چه قدر فانتزی‌هایی که در آثار صحت دیده می‌شود، برایتان قابل لمس و همراهی است؟ عنوان کرد: به طور کلی ارتباط با سروش صحت جهانی را جلوی چشم ما ترسیم می‌کند که مختص ایشان است. این سریال به نظر من سروش صحتی ترین سریال سروش صحت است یعنی به همان میزان که فضا قابل لمس است، به ناگهان فانتزی هم ایجاد می‌کند. در عین حال که می‌تواند گاهی فضای جدی داشته باشد، بسیار زیاد فضای مفرحی هم دارد. در عین حال که بسیار باسواد و عمیق است اما آن وجه شوخ طبعی و در لحظه زندگی کردن را هم حفظ می‌کند و این سریال تلفیقی از این دو ویژگی سروش صحت است. ما خود را در چنین موقعیت‌هایی قرار می‌دهیم. علاقه‌مندم بگویم وقتی در باز می‌شود و وارد دنیای ایشان می‌شویم آن قدر زیباست که بسیار راحت در این فضا حل می شویم. همچنین ایشان بسیار خوب می‌توانند ما را مدیریت، کنترل و کمک کنند تا نقش‌ها را پیدا کنیم و اصلا سخت نیست. در حقیقت بازیگر با آن دنیا همراه می‌شود، می‌پذیرد و نقشش را ایفا می‌کند.
سریال‌های صحت در ابتدا مخاطب عام ندارند
جنس کمدی در آثار صحت متفاوت با دیگر آثار کمدی است که بعضا مشاهده می‌کنیم. حتی این تفکر درباره سریال «مگه تموم عمر چندتا بهاره؟» به وجود آمده است که مخاطب عام ندارد. منصوری پیرامون این موضوع معتقد است: کمدی‌های سروش صحت خاص است و اساسا فضای کاری ایشان ویژگی‌های منحصر به فرد خود را دارد. معمولا اینگونه است که سریال‌های ایشان در ابتدا مخاطب خاص و بعد به مرور مخاطب عام پیدا می‌کند چراکه اتمسفر کارش به گونه‌ای نیست که همه در آن حل شوند و کاملا درک کنند که فضای کار چیست و متوجه شوخی‌ها شوند. برای همین احساس می‌شود مخاطب خاص دارد. گاهی در طی پخش و گاهی در بازپخش این اتفاق افتاده است. به عنوان مثال سریال «شمعدونی» در بازپخش جای خود را میان مخاطب عام باز کرد و بسیاری افراد این اثر را به عنوان یکی از بهترین کارهایی که دیدند، دوست دارند در حالی که زمان پخش به این شدت مورد اقبال قرار نگرفته بود. اگر بخواهم مثال دیگری بزنم بریده‌هایی از سریال «لیسانسه‌ها» همچنان در فضای مجازی می‌چرخد و کاراکتر «حبیب» که خلق شده ذهن ایمان صفایی و سروش صحت است، طرفدار دارد.
