روزی ۳ بار از دست کارگردان گریه می‌کردم!
طراح لباس فیلم سینمایی «پرویزخان» که این روز ها روی پرده سینماهاست با ارائه توضیحاتی درباره چالش‌های این فیلم و گفت: در روز ممکن بود ۱۰۰ هنرور حضور داشته باشند که به ۵۰-۶۰ دست لباس نیاز داشتند که مربوط به دهه ۶۰ می‌شد، باید تمامی آنها در همان روز آماده می‌شد.
به گزارش دیده بان هنر و به نقل از ایرنا؛ آزاده قوام در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا درباره همکاری با فیلم پرویز خان و مسئولیت طراحی لباس در این فیلم سینمایی گفت: فیلم‌نامه دقیق و درجه یک باعث شد تا پیشنهاد حضور در این فیلم سینمایی را بپذیرم. طی سال‌ها فعالیتم اولین بار بود که یک فیلم‌نامه تا این اندازه به دلم من نشست؛ اما دومین دلیل، شخصیت مرحوم پرویز دهداری بود. چون من فوتبالی نیستم پرویز دهداری را نیز تا قبل از خواندن فیلم‌نامه نمی‌شناختم. بعد از خواندم فیلم‌نامه و تحقیق درباره او بود که متوجه شدم چه شخصیت ملی و به قول معروف آدم حسابی است.
حتی بازی‌ای که در قطر انجام شد به لباس پلیس‌های قطر، توپ جمع‌کن‌ها و تماشاگران توجه ویژه شد و تلاش کردیم تا نکته‌ای جا نماند و اشتباهی رخ ندهد وی در پاسخ به این که مهمترین چالش‌های بخش طراحی لباس، چه بود، توضیح داد: سختی‌ها برای طراحی لباس‌های دهه ۶۰ بسیار است. چون رنگ زیادی در این دهه استفاده نمی‌شد. طی تحقیقاتی که انجام دادیم و تصاویری که از طریق فدراسیون فوتبال به دست ما رسید قالب رنگ‌ها به سمت قهوه‌ای و خاکستری بود و تنوع رنگی چندانی در میان آنها وجود نداشت.
این طراح لباس ادامه داد: طی نشست‌هایی که با وحید ابراهیمی مدیر فیلمبرداری و علی ثقفی کارگردان داشتیم به منظور جمع‌بندی در بخش رنگ‌ها به این نتیجه رسیدیم که رنگ‌ها در این فیلم به سمت کرم و خاکستری باشد. تلاش شد تا رنگی به اشتباه استفاده نشود که بعدها متوجه شویم چنین رنگی در دهه ۶۰ وجود نداشته است.
قوام با بیان این که برای شخصیت اصلی فیلم (پرویز دهداری) نیز تلاش شد تا هیچ اشتباهی صورت نگیرد، گفت: هر آنچه در لباس و دوخت لباس پرویز دهداری به کار گرفته شد عین به عین مانند تصاویر و فیلم‌هایی است که در اختیارمان قرار گرفته شد، کلاه و بارانی معروف پرویز دهداری دوخته شده و تلاش بر این بود حتی دکمه‌ها و سر آستین‌ها نیز کاملا شبیه به لباس مرحوم پرویز دهداری در دهه ۶۰ باشد.
وی اظهار داشت: برای دوخت و آماده کردن لباس‌های ورزشی یک شانس بزرگ به ما رو کرد؛ اینکه توانستیم از طریق فدراسیون فوتبال با فردی ارتباط بگیریم که لباس‌های دهه ۶۰ را می‌دوخت. رنگ پارچه‌ها، نوع دوخت، نحوه چسباندن شمارهها، دست‌کش احمدرضا عابدزاده (دروازبان تیم ملی)، جوراب‌ها و… مطابق با عکس‌ها پیش رفتند. حتی بازی‌ای که در قطر انجام شد به لباس پلیس‌های قطر، توپ جمع‌کن‌ها، تماشاگران و… توجه ویژه شد و تلاش کردیم تا نکته‌ای جا نماند و اشتباهی رخ ندهد.
دهه شصتی‌ام اما پرویز دهداری را نمی‌شناختم
قوام درباره همکاری با کارگردان فیلم گفت: به دلیل آنکه علی ثقفی کارگردان اولی بود با او وارد چالش‌هایی میشدم. به طوری که در نشست چهل و دومین جشنواره فیلم فجر هم به آن اشاره کردم و گفتم روزی ۳ بار از دست او گریه می‌کردم، اما وقتی فیلم را در جشنواره دیدم خستگی‌ام در رفت و برایم بسیار لذت‌بخش بود. همه فیلم را دوست داشتند. چون به جرات می‌توانم بگویم بعد از اتمام فیلم همه برای آن ایستادند، دست زدند و احساس رضایتشان را این گونه نشان دادند. من هم با تمام دشواری‌هایی که در طول کار داشتم آن را دوست داشتم و احساس می‌کنم سخت‌گیری‌های علی ثقفی با وجود تجربه اندکش در کارگردانی بسیار درست و به‌جا بوده است.
وقتی فیلم را در جشنواره دیدم خستگی‌ام در رفت؛ همه فیلم را دوست داشتند. چون به جرات می‌توانم بگویم بعد از اتمام فیلم همه برای آن ایستادند، دست زدند
وی در پاسخ به این که چرا مخاطب باید «پرویزخان» را روی پرده بزرگ سینما تماشا کند، گفت: شخصا فیلم سینمایی «پرویزخان» را ۲ بار در جشنواره فیلم فجر دیدم و تصمیم دارم مجدد این فیلم را در سینما تماشا کنم. فیلم را دوست دارم چون درباره یک شخصیت ملی است و باید آن را دید. من متولد دهه ۶۰ هستم، اما تا قبل از خواندن این فیلم‌نامه شناختی از مرحوم پرویز دهداری نداشتم. ای‌کاش درباره چنین شخصیت‌هایی بیشتر گفته و پرداخته شود.
قوام در ادامه عنوان کرد: فیلم «پرویزخان» را باید همه ایرانی‌ها ببینند. شاید ساخت فیلم درباره برخی شخصیت‌ها برای مخاطب کشش و جذابیت نداشته باشد. اما فیلم «پرویزخان» فارغ از جو و فضای جامعه نه چپی است و نه راستی؛ برای همین وقتی فیلم تمام شد همه بلند شدند و برای آن دست زدند. فیلم «پرویزخان» یک فیلم آبرومند و درست است. نمی‌توان از هیچ زاویه‌ای از آن ایراد گرفت چون طبق استانداردهای فیلمسازی ساخته شده و پیش رفته است. لذا امیدوارم اکران موفقی داشته باشد. چون حق پرویز دهداری است. روحش شاد باشد. اگر مردم از چنین ساخته‌هایی حمایت کنند سرمایه‌گذاران نیز ترغیب خواهند شد تا باز هم برای شخصیت‌هایی اینچنین بزرگ و ملی فیلم ساخته شود.
این طراح لباس درباره این که چرا بخش طراحی لباس «پرویزخان» در جشنواره نامزد دریافت جایزه نشد، گفت: باید اذعان کنم با وجود تمام جذابیت‌هایی که فیلم سینمایی «پرویزخان» داشت اما در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر مورد بی‌مهری قرار گرفت. در صورتی که بابت آن زحمت بسیار کشیده شده است. نه فقط در بخش لباس بلکه در تمامی بخش‌ها عوامل فیلم یک‌دلانه و حرفه‌ای پیش رفتند. در روز ممکن بود ۱۰۰ هنرور حضور داشته باشند که نیاز به ۵۰-۶۰ دست لباس داشتند که مربوط به دهه ۶۰ می‌شد و باید تمامی آنها در همان روز آماده می‌شد. لباس پرویز دهداری و دیگر لباس‌ها هم ویژگی‌های خاصی داشتند که باید تک تک آنها با جزئیات مورد توجه قرار می‌گرفت.
«پرویزخان» مظلوم بود
قوام ادامه داد: من در جشنواره فیلم فجر، «نوروز» و «پرویزخان» را داشتم که فیلم «نوروز» نامزد شد و «پرویزخان» خیر و من از این بابت بسیار تعجب کردم. از داوران جشنواره که سوال کردم جواب قانع‌کننده دریافت نکردم. سوالی که داشتم تنها درباره بخش لباس نبود. درباره بخش‌های دیگری که نامزد نشدند هم بود.
وی گفت: در هر صورت باید پذیرفت که جشنواره، سیاست‌های خاص خودش را دارد. احساس می‌کنم در این جشنواره به فیلم «پرویزخان» ظلم شد. چون همچنان اعتقاد دارم برای ساخت این فیلم سینمایی تمام گروه‌ها و عوامل سازنده زحمت بسیار کشیدند که دیده نشد.
«پرویزخان» به کارگردانی علی ثقفی و تهیه‌کنندگی عطا پناهی، گوشه‌ای از زندگی پرفراز و نشیب زنده‌یاد پرویز دهداری سرمربی اسبق تیم ملی فوتبال ایران را به تصویر کشیده، در این فیلم که محصول سازمان هنری رسانه‌ای اوج است، سعید پورصمیمی نقش مرحوم دهداری را بازی کرده است، این فیلم هم‌اکنون روی پرده سینماهاست.
