یک سال بدون منوچهر!

یک سال پیش در چنین روزی قلبش برای همیشه از تپش افتاد، صدای گرمش پر کشید و بار دیگر دوبله ایران را داغدار کرد. منوچهر اسماعیلی اواخر عمرش از دوبله دور شده بود و تمایلی هم به صحبت با خبرنگاران نداشت اما رفتنش برای عرصه هنر آن‌قدر تلخ و غم‌انگیز بود که همه گویندگان پیر و جوان از رفتنش حسرت خوردند چون او را استاد خودشان می‌دانستند.

به گزارش دیده بان هنر و به نقل از ایسنا ، منوچهر اسماعیلی یکی از صداهای طلایی دوبله کشورمان بود و به استاد تیپ‌سازی هم معروف بود. او ۳۱ مرداد ماه ۱۴۰۱ در منزل شخصی‌اش دچار ایست قلبی شد و در سن ۸۳ سالگی دار فانی را وداع گفت.

صدای مخملی او هیچگاه از یادها فراموش نمی‌شود.

این دوبلور باسابقه و مطرح کشورمان همچون ناصر طهماسب به صحبت کردن به جای چند شخصیت در یک فیلم با صداهای متنوع و به اصطلاح تیپ گویی شهرت داشت.

مرحوم اسماعیلی در طول این سالها به جای بسیاری از بازیگران ایرانی و خارجی صحبت کرد که از جمله آثار ماندگار او در مقام گوینده فیلم و سریال های خارجی می توان به «محمد رسول الله» در نقش آنتونی کویین، «پاپیون» در نقش استیومک کوئین، «دروازه های پاریس» به جای پیر براسور، «انتقام جویان»، «بابا لنگ دراز»، «مرد هزار چهره»، «یوزپلنگ»، «قانون»، «سمندر»، «شیوع» و …اشاره کرد.

یک سال بدون منوچهر اسماعیلی چگونه گذشت؟

به بهانه اولین سالروز درگذشت این صدای ماندگار ایران زمین گفت‌وگویی با منوچهر والی‌زاده، گوینده پیشکسوت انجام داده‌ایم که به گفته خودش، منوچهر اسماعیلی استادش در دوبله بود.

والی‌زاده که خود از گویندگان پرکار و باسابقه عرصه دوبلاژ است، ابتدا به سختی یک سالی که در نبود منوچهر اسماعیلی بر آنها گذشت اشاره می‌کند.

او می‌گوید: در این یک سالی که ایشان از میان ما پر کشیدند، با وجود اینکه اواخر عمرش کار دوبله انجام نمی‌داد اما جای خالی‌اش واقعا حس می‌شود و نبودش قطعا در دوبله خلاء ایجاد می‌کند. به هر حال وقتی یک اسطوره از میان ما می‌رود، شاگردانش می‌مانند و همیشه یاد و خاطره‌اش در دل می‌ماند و فراموش نخواهد شد. روحش شاد باشد. یک سال از نبود منوچهر اسماعیلی عزیز بر ما گذشت.

والی‌زاده سپس در توصیف شخصیت منوچهر اسماعیلی اظهار می‌کند: استاد اسماعیلی در دوبله یک اسطوره بود. من تا زمانی که عمر دارم همیشه یادش می‌کنم چون خیلی از ایشان کار یاد گرفتم. وقتی وارد دوبله شدم با اولین صدایی که آشنا شدم استاد اسماعیلی بود و بعد صدای خوب و شیرین مرحوم جلیلوند و در کنار این عزیزان چیزی حدود ۶۰ سال کار کردم اما منوچهر اسماعیلی واقعاً بی‌نظیر بود.

سینمای ایران مدیونش است 

وی به صحبت‌هایش ادامه می دهد: در دنیا مثل او نداریم؛ چه از نظر حالت چه از نظر صدا و چه به لحاظ استعداد. ایشان یک دوبلور به تمام معنی بود که تقریباً تمام سینمای ایران مدیونش است. منوچهر اسماعیلی با صدای شیرین و دلنشینش تمام هنرپیشه‌های ایران و بلکه جهان را به بیننده‌ها شناساند. هیچگاه چهره زیبا و اخلاق خوشش را فراموش نمی‌کنم.

یاد بگیرید منوچهر اسماعیلی که بود

این دوبلور پیشکسوت سپس خطاب به گویندگان جوان می‌گوید: امیدوارم خدا همکاران دیگرم را سلامت بدارد و یاد بگیرند که منوچهر اسماعیلی چه کسی بود. گویندگان جدید فیلم‌هایش را ببینند، کارهایش را تماشا کنند. فیلم «مادر» که ایشان به جای پنج نفر گویندگی کرده است را ببینند. مگر ممکن است یک نفر به جای پنج نفر صحبت کند و شما اصلاً متوجه نشوید! این نشان می‌دهد که صدای استاد اسماعیلی جادویی بود.

منوچهر والی‌زاده در پایان درباره اوضاع جسمی خودش که پیشتر به دلیل مشکلات قلبی در بیمارستان بستری بود، هم می‌گوید: به لطف خداوند حالم بهتر است و مدتی است که به کارم برگشتم و خدا را شکر می‌کنم.

به گزارش ایسنا، منوچهر اسماعیلی هشتم فروردین ماه سال ۱۳۱۸ در کرمانشاه متولد شد. او کار دوبله را از سال ۱۳۳۶ با رل گویی در نقش های کوتاه آغاز کرد و از سال ۱۳۴۲ مدیریت دوبله بسیاری از فیلم های بزرگ جهان را برعهده داشت.

اسماعیلی در سال ۱۳۳۸ در فیلم «دروازه های پاریس» به مدیریت دوبلاژ مرحوم علی کسمایی خوش درخشید و اوج کارش را در دوبله فیلم «بن هور» به مدیریت دوبلاژ مرحوم احمد رسول زاده در سال ۱۳۴۱ تجربه کرد.

این صدای ماندگار در فیلم «هزار دستان» مرحوم علی حاتمی به جای شخصیت شعبان (محمدعلی کشاورز)، رضا تفنگچی (جمشید مشایخی) و همچنین به جای صدای عزت الله انتظامی و جمشید لایق نیز صحبت کرد.

منوچهر اسماعیلی در طول این سال ها، مدیریت ارشد دوبلاژ بیش از ۲۰۰ فیلم سینمایی، تلویزیونی و سریالی و همچنین برنامه های رادیویی را انجام داد.

از جمله آثار ایرانی که منوچهر اسماعیلی در آن‌ها نقش گفته و یا مدیر دوبلاژی شان را برعهده داشته، می توان به «خاک»، «قیصر»، «هزاردستان»، «پهلوانان نمی میرند»، «دزد عروسک ها»، «دایی جان ناپلئون»، «حسن کچل»، «ناخدا خورشید»، «امام علی(ع)»، «مادر»، «دکل»، «کاراگاه» و «بایکوت» اشاره داشت.