ضرورت داستان‌پردازی با نقطه عطف
بسیاری از آثار متاخر سینما و پلتفرم‌ها را که مرور می‌کنیم، با نوعی ساده‌گیری روبرو می‌شویم؛ ساده‌گیری نه از حیث دسترسی ساده به ابزار تولید که خیلی هم خوب است بلکه ساده‌گیری در زیربنای تولید که انتخاب و پردازش صحیح داستان است.
به گزارش دیده بان هنر و به نقل از ایرنا؛ هر چقدر داستان‌پردازی را جدی‌تر بگیریم، به همان اندازه، در خروجی کار که شکل‌گیری محصولی متوازن برای جلب مخاطب است، موفقیت بیشتری خواهیم داشت.
یکی از اصلی‌ترین پایه‌های تزریق جدیت به داستان‌پردازی، قرار دادن نقاط عطفی مناسب برای داستان است. اینکه چقدر داستان اصلی تازه است به کنار، اگر در همان داستان هم نقاط عطف مناسب در اجزا، قرار نگیرد بعید است محصول خوبی تولید شود.
حسین قناعت کارگردان گونه کودک، به خوبی متوجه این اهمیت شده و برای همین است که در عمده آثارش، از لازانیا گرفته تا دزد و پری و از قهرمانان کوچک گرفته تا پیشی میشی، سعی کرده به موقع نقطه عطف داستان را رو کند تا مخاطب راضی شود. سریال تازه قناعت با عنوان دیو و ماه پیشونی نیز به مانند اغلب کارهای او در گونه کودک همچنان کاملا درست و به‌جا نقاط عطف خود را دارد.
دیو و ماه پیشونی داستان جادو شدن یک کیمیاگر توسط نزدیک‌ترین فرد زندگی یعنی همسر دومش است. شاید اگر به روال معمول سریال‌سازی شبکه خانگی بنا بود عمل شود فقط سه قسمت اول سریال صرف معرفی کاراکترها و چگونگی مرگ همسر اول و سپس ورود همسر دوم به زندگی می‌شد ولی دیو و ماه پیشونی سعی کرده به هر اپیزود، به چشم یک فیلم کامل بنگرد پس هر اپیزود پر شده از نقاط عطفی که هر کدام از آنها می‌تواند مخاطب کودک را برای چند قسمت کنجکاو پیگیری کند.
در ایجاد این نقاط عطف متعدد، یقینا نقش گروه تولید کار هم جدی بوده. مهدی یاری تهیه‌کننده و صادق یاری مجری طرح کار، سابقه سال‌ها فعالیت در موسسات مختلف شبکه خانگی از هنرنمای پارسیان تا سرورسانه پارسیان را داشته و علاوه بر پخش حرفه‌ای محصول، تجربیات متنوعی در تولید سریال‌هایی مانند گلشیفته، سیاوش و . . . و در عین حال، عرضه یک سریال کودک دیگر یعنی هشتگ خاله سوسکه داشته‌اند. برادران یاری دریافته‌اند که مخاطب روز پلتفرم‌ها، محصولی می‌خواهد که در هر قسمت، از سرگرمی سیرابش کند؛ به‌خصوص اگر مخاطب، کودک باشد.
از همین روست که می‌بینیم تاکید بر حفظ نقاط عطف داستانی در سریال دیو و ماه پیشونی بسیار جدی گرفته شده تا سریال، هم در گونه کودک و هم در گونه ماجراجویانه بتواند چند پله بالاتر از محصولات مرسوم کودک باشد.
بازی‌های به‌اندازه بازیگران و رنگ‌بندی شاد و سرحال سریال در عین تقسیم‌بندی کاراکترهای خیر و شر با دامنه رنگ‌های سفید و سیاه و نیز استفاده درست و درجای خود از موسیقی، از دیگر عواملی است که سبب شده تا به دیو و ماه پیشونی به عنوان سریالی سرگرم‌کننده در شبکه خانگی نگریسته شود.
امید که ساخت محصول اختصاصی و باکیفیت برای کودکان، همچنان ادامه یابد و در آینده، باز هم سریال‌های متنوع و سرحال کودک را برای فرزندان ایران زمین داشته باشیم.
