«زنجیره‌ی پوشاک و کفش و لوازم خانگی که این هم جزو مسائل پیشرو هست، و کشور در این زمینه البتّه خوشبختانه توانایی‌های زیادی دارد امّا در عین حال با وجود اینکه ما در زمینه‌ی پوشاک از خیلی قدیم، جزو کشورهای پیشرو بودیم و توانایی‌های خیلی خوب و زیادی داشتیم، در زمینه‌ی کفش همین جور، در زمینه‌ی لوازم خانگی در طول این سال‌ها پیشرفت‌های خیلی زیادی داشتیم، متأسّفانه باز بحث واردات در اینجا چیز مضرّی است؛ به نظر من در این بخش‌ها، جلوی واردات جدّاً باید گرفته بشود و به این بخش هم به عنوان یک بخش پیشرو و مهم توجّه بشود. و خوشبختانه می‌بینیم ما که در همین [یکی دو] سال گذشته، یعنی سال ۹۸ و همچنین سال ۹۷، که احتیاج پیدا کردیم به یک تعدادی کاپشن پسرانه، دخترانه، بچه‌گانه؛ من گفتم اصلاً از بازار نخرید، بدهید درست کنند، تولید کنند، بدوزند. رفتند جنس را تهیه کردند، خیّاط را تهیه کردند، مبالغی تولید کردند؛ قطعاً از انواع خارجی‌اش بهتر بود؛ یعنی زیباتر، محکم‌تر و بهتر. خب در داخل این دارد تولید می‌شود، وقتی که می‌توانیم ما در داخل تولید کنیم چرا از خارج وارد کنیم؟ خود من دو تا کاپشن داشتم که گاهی کوه که می‌رفتیم استفاده می‌کردم، اینها خارجی بود و سوغاتی برای من آورده بودند؛ اینها را دادم رد شد و گفتم از این داخلی‌ها تهیّه بشود.» جمله‌های برگزیده از بیانات مقام معظم رهبری(مدظله العالی) به مناسبت هفته‌ی کارگر، ۱۳۹۹/۲/۱۷
به گزارش دیده بان هنر و به نقل از مرزنیوز؛ به منظور بررسی وضعیت صنعت پوشاک کشور و تاثیرات معضل قاچاق بر روی آن گفت و گوی اختصاصی و صمیمانه ای را با مهندس داریوش منصوری فرد، رییس هیئت مدیره شرکت سپهر داریوش شانلی ترتیب داده‌ایم که ماحصل آن را در پی با هم می‌خوانیم:
لطفاً به عنوان اولین سئوال از رزومه کاری خودتان برای خوانندگان این رسانه بگوئید؟
حدود ۳۰ سال پیش فروش الیاف را شروع کردم و اکنون حدود ۱۵ سال است که تولیدکننده الیاف ترموفیوز (منسوجات نبافته) هستم.
در این واحد صنعتی چه محصولاتی تولید می‌شود؟
در این واحد صنعتی به تازگی تولید کاپشن را به صورت صنعتی شروع کرده‌ایم و کارخانه تولید الیاف نیز در همین شهرک صنعتی واقع شده است. به نظرم مشابه چرخه تولید الیاف تا کاپشن در ایران وجود ندارد.
تمام مواد اولیه را خودتان تولید می‌کنید یا بخشی از آن را؟
ما مواد اولیه تولید الیاف را به صورت پالت از برخی شهرها خریداری می‌کنیم و در کارخانه تولید الیاف به لایی تبدیل شده و به صورت رول به این واحد صنعتی منتقل می شود. برخی از مواد هم برای تکمیل تولید الیاف از کشور کره وارد می کردیم که اکنون این واردات از کشور چین انجام می شود. البته تولید این مواد در داخل صرفه اقتصادی ندارد.
با توجه به تحریم ها آیا با مشکلاتی مواجه هستید؟
واردات مواد اولیه از کشورهای خارجی بسیار سخت شده و مجوزهای لازم را برای واردات به راحتی به ما نمی دهند و ما هم مجبور هستیم این مواد را از واسطه ها خریداری کنیم.
البته خرید از واسطه ها هم مشکلات خودش را دارد و از سوی دیگر نوسانات بازار ارز هم به تازگی به مشکلات ما افزوده است.
اخیراً نیز پس از دوندگی‌های زیاد با واردات ۱۵ تن از این مواد موافقت کردند که واحد صنعتی ما تنها ماهانه نیاز به ۴۰ تن از این نوع مواد دارد تا فعال بماند.
تولیداتتان چه ویژگی‌های منحصربه‌فردی نسبت به سایر محصولات موجود در بازار دارد؟
در محصولات تولیدی از الیاف‌های ریزتر استفاده می شود که تراکم بیشتری دارد و در مقابل شستو، اتو و بخار مقاومتر بوده و به جرأت می توان گفت که این الیاف گرانترین و بهترین الیافی در حال تولید در کشور است.
آیا تولیدات شما به سایر کشورها نیز صادر می‌شود؟
نخیر. چون که الیاف محصولات حجیمی هستند و برای صادرات توجیه اقتصادی ندارد.
در بخش تولید کاپشن برای صرفه‌جویی ارزی یا ارزآوری به چه توفیقاتی دست یافته‌اید؟
با نیروی کار ارزان و هزینه‌های پایین انرژي می‌توان انواع کاپشن‌های تولید شده را به کشورهای همسایه به خصوص روسیه، ترکیه و جمهوری آذربایجان با قیمت خوب صادر کرد.
چه انتظاراتی از مسئولین دارید؟
در این چند سال هیچ توقعی نداشتم و تا کنون هم تسهیلاتی دریافت نکرده‌ام و با همت خودم افزایش سرمایه داده‌ام اما اگر بخواهیم کار را حرفه‌ای پیش ببریم نیاز به تسهیلات برای سرمایه گذاری‌های جدید و اشتغالزایی و افزایش تولید داریم.
چند نفر در این واحد صنعتی مشغول به فعالیت هستند؟
اکنون نزدیک به ۱۰۰ نفر نیرو داریم اما اگر نوسانات دلار و مشکلات عدیده دیگر را نداشته باشیم و این مجموعه حمایت شود، می توانیم نیروهای جدیدی تا حدود ۱۰۰۰ نفر را نیز استخدام کنیم.
چه برنامه‌هایی دیگری برای آینده دارید؟
گسترش این واحد صنعتی نیازمند ایجاد زیرساخت‌های جدید و جذب نیروهای متخصص است که اکنون متاسفانه متخصصان امر در تهران متمرکز هستند و کارخانه‌ای که ما در شهرک صفادشت داریم حدود ۷۰ کیلیومتر از تهران فاصله دارد و رفت و آمد برای برخی از کارکنان بسیار سخت است.
برخی از کارکنان هم مسکن ندارند، اگر دولت زمینی را در اختیار این شرکت قرار دهد می‌توانیم شهرکی را برای کارکنان بسازیم تا دیگر دغدغه رفت و آمد نداشته باشند و شاهد حضور بهنگام آنها در سر کارشان باشیم.
از طرف دیگر آموزش نیروها نیز بسیار اهمیت دارد که نیاز به حداقل دوره‌های ۶ ماهه برای تازه استخدام شده ها پیش‌بینی شده است.
آیا برنامه‌ای برای دانش‌بنیان شدن این واحد صنعتی دارید؟
بله. یکی از برنامه‌هایی است که در دست اقدام داریم.
آیا قاچاق پوشاک بر روی رونق تولید تاثیر دارد؟
معضل قاچاق بحث جدیدی نیست و نزدیک به ۲۵ سال است که این مشکل برای تولیدکنندگان به معضل تبدیل شده است و به طور حتم بر روی تولید تاثیر مستقیم دارد. زمانی که تحریم بر علیه ایران آغاز شد کار تولید پوشاک داخلی رونق گرفت اما قاچاق موجب بروز مشکلاتی برای آنها شد.
چگونه می‌توان این معضل را از بین برد؟
راه های جلوگیری از تلویزیون، رادیو و رسانه‌ها گفته می‌شود اما متاسفانه همچنان این معضل پابرجاست.
وضعیت فعلی تولید پوشاک را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
هم اکنون کار تولید در عرصه صنعت پوشاک به صورت حرفه‌ای دنبال می‌شود و مسئله مهم کیفیت محصول است که در آینده جایی برای محصولات بی‌کیفیت وجود ندارد. ماشین آلات و تکنولوژي روز در این صنعت حرف اول و آخر را می‌زند و اکثر تولیدکنندگان فعلی که در حال تولید با روش‌های قدیمی و سنتی هستند باید خود را با تکنولوژي روز منطبق کنند وگرنه از گردونه خارج می‌شوند. آموزش نیروهای انسانی هم برای این صنعت بسیار مهم است.
این روزها هم مردم در خرید خود بسیار دقت می‌کنند و بر روی مسئله کیفیت بسیار ریزبینانه تمرکز می‌کنند و این به خاطر بالا رفتن هزینه‌های زندگی است.
چشم‌انداز صنعت پوشاک کشور را چگونه می‌بینید؟
اگر از ورود پوشاک قاچاق جلوگیری شود یا اگر بر روی واردات آن تعرفه کارشناسی شده تعیین شود تولیدکنندگان داخلی ضربه نمی‌خورند.
در این صنعت نیروهای متخصص و نیروی انسانی خوبی داریم که اگر کار باشد حتی روزی ۱۲ ساعت هم کار می‌کنند. بجز کشورهای چین و هند و پاکستان در مقایسه با کشورهای دیگر این نیروهای انسانی کارآمد را نمی‌بینیم.
آیا نیازی به سرمایه‌گذاران خارجی در بخش تولید کاپشن می‌باشد؟
به طور حتم حضور برندها باعث ایجاد رقابت شده و سایر تولیدکنندگان داخلی نیز مجبور خواهند شد تا از تکنولوژي بروز و ماشین‌آلات بهتری استفاده کنند. از سوی دیگر بر روی آموزش تخصصی نیروهای کارشان نیز تمرکز می کنند.
با این تفاسیر صنعت نساجی و پوشاک ایران می‌تواند پاسخگوی تامین تمامی نیازهای بازار داخلی باشد؟ و چه عواملی می‌تواند این مهم را تضمین نماید؟
بله. صنعت پوشاک صنعت بزرگی است. مجموعه ما هم به عنوان تولیدکننده کاپشن به صورت صنعتی (در تیراژ بالا) اگر دولت حمایت‌های لازم را انجام دهد، می‌توانیم تمامی نیازهای بازار داخلی را تامین کنیم.
من تضمین می کنم که سالی ۱۲ ماه را در سه شیفت کار کنیم و نه مشکل تعطیلی داشته باشیم. البته مشکلات حاشیه‌ای همچون نوسانات ارز و حوادث غیرقابل پیش‌بینی بسیار مهم است.
اگر مطلب خاصی از قلم افتاده است، توضیح دهید؟
تشکر می‌کنم از این که وقت گذاشتید و این گفت‌وگو را ترتیب داده‌اید، ان‌شاءالله که اتفاق خوبی رقم بخورد. از کسانی که این مصاحبه را نیز می‌خوانند انتظار دارم به مجموعه‌های تولیدی مثل این واحد صنعتی یاری رسانند تا ضعف و مشکلات تولید پوشاک کشور را رفع کنیم و کیفیت تولید را به حد مطلوب و صادرات برسانیم.
مصاحبه: فرهاد قنبری
