در سال‌های اخیر، موضوع هنر و فرهنگ در ایران با چالش‌های متعددی مواجه شده است. یکی از مهم‌ترین مسائلی که به تدریج در حال شکل‌گیری است، کاهش تعداد سوپراستارهای هنری در کشور به دلیل نبود استعدادیابی مناسب است.
به گزارش دیده بان هنر و به نقل از ایرنا؛ استعدادیابی به معنای شناسایی به موقع و سپس پرورش استعدادهای چندبعدی به صورت فردی است. در حوزه هنر، این فرآیند می‌تواند شامل شناسایی هنرمندان نوجوان و حمایت از آن‌ها در زمینه‌های مختلف مانند تئاتر، نقاشی و سینما باشد. دکتر فیروزمنش معتقد است که اگر این فرآیند به درستی انجام نشود، نه تنها هنرمندان جوان از استعدادهای خود بهره‌برداری نمی‌کنند، بلکه جامعه هنری ایران نیز از وجود آن‌ها بی‌بهره می‌ماند.
دلایل کاهش سوپراستارها
۱. عدم شناسایی استعدادها: بسیاری از هنرمندان جوان به دلیل عدم وجود سیستم‌های مناسب استعدادیابی، نمی‌توانند استعدادهای خود را شناسایی کنند. این امر باعث می‌شود که استعدادهای بالقوه هرگز شکوفا نشوند. بهترین روش استعدادیابی در ایران را ایشان استعدادیابی چندبعدی نام بردند که تنها در یک مرکز در شهر تهران در حال اجراست.
۲. کمبود حمایت‌های مالی و معنوی: هنرمندانی که شناسایی می‌شوند، اغلب با کمبود حمایت‌های مالی و معنوی مواجه هستند. این کمبود می‌تواند مانع از ادامه فعالیت‌های هنری آن‌ها شود و در نتیجه، تعداد کمتری از آن‌ها به سوپراستار تبدیل می‌شوند. آموزش های تخصصی هر روز از لحاظ قیمت نرخ فزاینده ای پیدا کرده است و کمتر کسی راضی می شود که روی نوجوان یا جوانی به صورت رایگان سرمایه گذاری کند.
۳. عدم دسترسی به آموزش‌های حرفه‌ای: دکتر فیروزمنش تاکید می‌کند که آموزش‌های حرفه‌ای و تخصصی در حوزه هنر در ایران به اندازه کافی قابل دسترس همگان نیست. این موضوع باعث می‌شود که هنرمندان جوان نتوانند مهارت‌های لازم را کسب کنند و در نتیجه، فرصتی برای تبدیل شدن به سوپراستار پیدا نکنند.
۴. فقدان بسترهای مناسب برای نمایش استعدادها: برگزاری جشنواره‌ها و مسابقات هنری یکی از بهترین راه‌ها برای شناسایی و معرفی استعدادهای جوان است. اما در ایران، این بسترها به اندازه کافی وجود ندارد و یا اگر هم وجود دارد، با مشکلاتی نظیر محدودیت‌ها و عدم حمایت‌های لازم جهت انگیزه بخشی به خانواده ها و فرزندانشان مواجه هستند.
راهکارهای پیشنهادی
۱. ایجاد نهادهای تخصصی: تأسیس موسسات و نهادهای تخصصی برای شناسایی و پرورش استعدادهای چندبعدی هنری می‌تواند گام موثری باشد. این نهادها باید به صورت مستقل عمل کرده و از حمایت‌های دولتی بهره‌مند شوند.
۲. برگزاری کارگاه‌های آموزشی: برگزاری کارگاه‌های آموزشی با حضور اساتید برجسته می‌تواند به هنرمندان جوان کمک کند تا مهارت‌های لازم را کسب کنند و خود را برای ورود به عرصه حرفه‌ای آماده کنند.
۳. توسعه بسترهای نمایشی: ایجاد فضاها و بسترهای مناسب برای نمایش آثار هنری جوانان، از جمله برگزاری جشنواره‌ها و نمایشگاه‌ها، می‌تواند فرصتی برای معرفی استعدادها باشد.
۴. حمایت مالی از هنرمندان: تأمین بودجه‌های لازم برای حمایت از پروژه‌های هنری جوانان یکی دیگر از راهکارهای اساسی است. این حمایت‌ها می‌تواند شامل کمک‌های مالی، امکانات آموزشی و فضاسازی برای نمایش آثار باشد.
نتیجه‌گیری
زبان هنر و فرهنگ کارسازترین استراتژی برای معرفی ایران به دنیاست. کاهش سوپراستارهای هنری در ایران مسئله‌ای جدی است که نیازمند توجه و اقدام فوری است. دکتر فیروزمنش با اشاره به اهمیت استعدادیابی مناسب، تأکید می‌کند که اگر این روند بهبود یابد، نه تنها تعداد سوپراستارها افزایش خواهد یافت، بلکه فرهنگ و هنر کشور نیز رونق بیشتری خواهد گرفت.
در نهایت، اگر جامعه به دنبال پیشرفت در عرصه هنری است، باید به مسأله استعدادیابی به صورت چندبعدی توجه ویژه‌ای داشته باشد و با همکاری نهادهای مختلف، زمینه را برای شکوفایی استعدادهای جوان فراهم کند. تنها در این صورت است که ایران می‌تواند شاهد ظهور نسل جدیدی از سوپراستارهای هنری باشد که نه تنها خود را معرفی کنند، بلکه فرهنگ غنی کشور را نیز به جهانیان بشناسانند.
